Gelaat gelaten
gesloten ramen open
ingetogen opgetogen
ons onmerkbaar merk.

Lijnen van kin en mond
langsheen neus en oren
op herkenning hopen
het aangezicht van wie we zijn.

In ogen verkennen we de ziel
het vergezicht van elke wording,
zichzelf gezochte richting
erkenning ook
vanwaar we komen mogen.